شهرستانرضوانشهر
يكي ديگر از ديدني ترين شهرستانهاي استان گيلان است كهاز ارزش هاي بالايگردشگري طبيعي برخوردار است.
سيد شرفشاه
پل خشتی پونل
در ۴ کیلومتری غرب شهرستان رضوانشهردر روستای پونل و بر روی رودخانه شفارود برپا شده است. پل پونل در مسیر کاروان رو دوره صفوی رشت- آستارا ساخته شده و احتمالا از آثار همین دوره یا دوره قاجاریه است. پل تاریخی پونل حدود ۳۰ متر طول، ۶۰/۳ متر پهنا (با احتساب جان پناه ها) و یک دهانه بزرگ با طاق جناغی به عرض ۱۰ متر دارد این پل به سبک خاصی که در دیگر پل های تاریخی کمتر دیده میشود؛ ساخته شده است بدین صورت که در طرفین طاق و بر روی پاکان آن، دو ستون نمای مخروطی شکل و در بدنه جانب شمال پل، دو طاق نما کار کرده اند. ضخامت طاق اصلی در پایین و بالا یک متر است.
سطح گذر پل از میانه به طرفین دارای شیب است و جان پناه های آن نیز تخریب شده است. این سطح تمامی با سنگ رودخانه فرش شده است. امروزه در مجاورت این پل، بر روی شفارود پل جدیدی احداث کرده اند.
مسجد سفيد
مسجد سفید كه در گویش تالشی به اسپی مزگت مشهور است ، در كنار رودخانه « دینا چال » در میان جنگل های انبوه و در بین راه مواصلاتی انزلی به هشتپر ( تالش ) جای گرفته است. بعضی آن را « آق مسجد» و نیز « مسجدعبداللهی» می نامند.
شناخت اثر :
این بنا در منطقه معتدل و مرطوب در کنار رودخانه دیناچال واقع شده است. بنای تاریخی اسپیه مزگت در داخل پارک جنگلی دکتر درستکار در کیلومتر 65 جاده انزلی به آستارا و در 5 کیلومتری غرب شهر پره سر از دهستان دیناچال شهرستان رضوانشهر قرار دارد. این شهرستان از شمال محدود به شهرستان تالش و از جنوب به شهرستان ماسال و از جنوب شرقی به شهرستان بندر انزلی و از شرق به دریای خزر و از غرب به استان اردبیل محدود می باشد. دیناچال در گذشته از مراکز عمده فروش محصولات بوده و به عنوان یک آبادی که در مرکز عبور جاده شاه عباسی قرار داشته دارای اهمیت بسزایی است.
اسپیه مزگت به معنی سفید مسجد است. گروهی این مسجد را بنام آق مسجد و گروهی بنام مسجد عبدالهی می نامند.
منوچهر ستوده در کتاب "از آستارا تا استرآباد" از این بنا بعنوان یکی از عجایب هشتگانه این خطه نامبرده است. عوامل زیادی همچون مردان سودجو به طمع گنج و نیز طبیعت گیلان و درختان عظیم که بر بام این بنا روییده و در آن ریشه دوانده اند و رودخانه سیلابی دیناچال که بخش جنوبی بنا را کنده و از بنا جدا نموده، همه دست به دست هم داده اند تا این بنای شاخص زیبا به سمت خرابی و فنا سوق داده شود. اینکه بنای اسپیه مزگت با چه فلسفه ای تنها در جنگل بر پا شده و در اطراف آن چیز قابل محسوسی به چشم نمی خورد حاوی رمز و راز و مسائل حل نشده بسیاری است که پرداختن به آن می تواند گوشه ای از فرهنگ معیشتی گذشته مردمان این سرزمین را نمایان سازد.
مشخصات معماری و تزئیناتی بنا:
مصالح مورد استفاده در بنا عبارتند از مصالح سنگی که در دیوارها تا ارتفاع یک متر از آن استفاده شده و همچنین از آجر قرمز مربع شکل به ابغاد 23 سانتی متر در ضخامت 6 سانتی متر که در جرز ها و ستونها مدور استفاده قرار گرفته است. در حال حاضر از این بنای زیبا که با آجر و ملات آهک بنا گردیده، دو رواق عمود بر هم متعلق به بخش شمالی و غربی بنا باقیمانده است. این رواق ها فضایی سرپوشیده و مستطیل شکل بوده که دیوارهای آن شاقولی نبوده و به سمت داخل متمایل می باشند. سقف بنا ترکیبی از طاق گهواره و چهار طاقی می باشند که با سفالهای تخت بزرگ و نیم استوانه ای پوشانده شده است. آثاری از ملات آهک برای سفید کردن نماهای جرزهای آجری و همچنین در تزئینات بنا که شامل کتیبه کوفی و تزئینات درشت گیاهی می باشد وجود دارد.
با توجه به وجود كتیبه ای به خط كوفی ، ساخت این مسجد به اوایل دوره اسلامی نسبت داده شده است. با توجه به بقایای این ساختمان احتمالاً پلان بنا متشكل از رواق میانی و دهلیزهایی در اطراف بود. عرض این دهلیزها 340 سانتیمتر و ارتفاع آنها از كف حدود 70/ 5 متر است. پایه های رواق ( ایوان ) به صورت هشت گوش و در قسمت فوقانی پایه ، طاق هلالی شكسته وجود دارد.
از وجوه تزیینی بنا كتیبه ای به خط كوفی برجسته در قسمت درونی دهلیز است. این كتیبه به طول 6 متر ، حاوی آیات گچ بری از سوره توبه است و پایین آن نقوش گیاهی برجسته به چشم می خورد.
نظرات شما عزیزان:
دسته بندی : <-CategoryName->